BİR YOL TUTTURMUŞUM

YIL 1962 TIP FAKÜLTESİNDE ÖĞRENCİYİM VE HEDEFİM PATALOJİ UZMANI OLABİLMEK.
ÇOCUK HEKİMİ OLDUM AMA YILLAR SONRA ÇOK İSTEMİŞİM DEMEK Kİ BU KONUDA DERSLER VERDİM.
VE O YILLARDA HEDEFİMİ ANLATAN ŞİİRİMİ KALEMİ ALMIŞIM. (YIL 1962)

MUTLULUK YOLU

Bir yol tutturmuşum…

Sisler ardında aydınlık,

Sisler ardında yağmurlu,

Ve sisler ardında.

Yedi rengi parlar güneşin.

Bir alem hayal etmişim…

Yeşiller içinde sükut.

Irmaklar içinde

Saadet çağlar.

Bir düşüncedir almış beni…

Kâh karamsar,

Kâh  neşeli,

Kâh pembe görür gözüm yolları,

Kâh ısrarlı.

Bir heykel yaratmışım…

Bronzdan.

Yarısı ilâh!

Yarısı insan!

Ve altından bir kalp,

Gümüşten isim vermişim ona..

Pırıl pırıl.

Bir türkü tuturmuşum.

Durdurmak için dertlerini insanların..

Bazı neşeli,

Bazı gurbet kokan mısralarımda,

Bir gayrete düşmüşüm…

Karınca misali..

Hasat vermek

Saadet vermek için insanlara..

Bilmediğim dertlere.

Bir yol tuturmuşum .

Sisler çekilince,

Toprağı aydınlık.

Sisler çekilince,

Yedi rengi parlar gökte güneşin.

(Mayıs 1962 Tıp Fakültesi öğrencisiyden) 

ORJİNAL METİN (Anı defterimden)